7 Ekim 2010 Perşembe

dünyanın sonu

ben istanbula dünyanın sonunu bulmak için gelmiştim. ama bunu bi süre unutup kendi kendime ben hani evde olur ya nebileyim mesela mutfağa gidersin dolabı açarsın ben ne alıcaktım diye düşünür bulursun kendini. işte öyle bir halde geziniyor. kendimi mutsuz ediyordum. ama bugün sabah hani konuştuk falan ya. daraldım. ve daha fazla dinleyemedim anayasa hukuku falan. çıktım yürüdüm. eminönüne geldim. ve işte burası dedim. dünyanın sonu. bak bitti kara burda!


burda bi dünya bitti. karşıda bambaşka bi dünya var. ama şuan ben dünyanın sonundayım. fermuarlı hırkalar gibi düşünün ben fermuardayım! dünyayı ayıran fermuar! ben bunun için geldim buraya. o kalın hırkadan çıkıp nefes alacağım bi yer olsun diye. ve bugün ordaydım! nefes aldım.


hani hala yoldayım demiştim ya.


bek ben bugün geldim.

bak burası eminönü işte. dünyanın sonu! martılar var bak bakalım görebilecek misin? yanımda olunda beraber üşüyelim istedim. ama şimdi böyle meğersem yanımdaymışsınız.

1 yorum:

  1. gökyüzü ve denizin tonlarının uyumu bir harika.. inanası geliyor insanın hani şu gemiler de olmasa, dünyanın sonu olduğuna..

    YanıtlaSil